വിൽക്കുന്നില്ലിവിടം
കാവാലം കവിത
എന്റെ കഥാകഥനമൊരുക്കിയ
നിമ്നഗ വഴി വള്ളം കയറി -
പ്പിന്നോട്ടു തുഴഞ്ഞെത്തുമ്പോൾ തടഭൂവിൽത്തലപൊക്കി-
ക്കാണുവതെൻ തറവാട് . ഹോമപ്പുകയില്ലാ-
ത്താശമവാടമിതിൻ
കന്നിക്കോണിൽ സർപ്പക്കാവിൽ
പുത്തൻ ഗ്രാമപ്പേച്ചു പഠിച്ചൊരു
തത്ത മൊഴിഞ്ഞു : “ വിൽക്കാനുണ്ടിവിടം "
എന്റെ കൊതുമ്പിൻ വള്ളം
കടവിലടുപ്പിച്ചൂ ,
കരയിലിറങ്ങീ ഞാൻ ,
പൂട്ടാത്ത പടിപ്പുരയിലിരുന്നു
വിയർപ്പാറ്റിച്ചോദിച്ചൂ : “ ആരുണ്ടീത്തറവാട്ടിൽ ? ”
നാൽച്ചുറ്റു മുഖപ്പീ-
ച്ചോദ്യം കേട്ടു ഞടുങ്ങീ-
ട്ടീവണ്ണം മറുപടിയോതീ:
ഇവിടെപ്പലരുമുറങ്ങുന്നു , -
ണ്ടവർ കണ്ണടയുംവരെ ജീവിച്ചവർ , മാളികമുകളിലെ- യെണ്ണച്ചായച്ചിത്രങ്ങളി-ലിന്നുമുണർന്നേ നില്പവർ ;
അവരിച്ചെറുതുണ്ടാം
പുരയിടമിതിൽ
നിറമായ് വളമായ്ക്കൂടുന്നു .
ഒരു കാർണവരാറിൻഗതി
മുട്ടിട്ടു തിരിച്ചി-
ട്ടാവഴികളിൽ നെൽവിളയിക്കാൻ ഭൂമിയൊരുക്കിയ ഭാർഗ്ഗവരാമൻ മണ്ണിന്നടിമകളോടൊ-
ത്താത്തെങ്ങിലുമീത്തെങ്ങിലു-
മോരോ ചൊട്ട വിരിഞ്ഞെത്തുമ്പോഴും
പാഴാകാത്തിളനീർ
നിറകുംഭങ്ങളിൽ വന്നുംപോയുമിരിക്കുന്നു .
കടലിൻ ഗോവണി കയറിപ്പാഞ്ഞവർ
വായുവിമാനങ്ങളിൽ വിഹരിച്ചവർ ,
കാൽനട പോയവർ ,
എല്ലാരും കനകവുമായ്
ദിക്കു ജയിച്ചു തിരിച്ചിവിടെ-
ത്തായ ചുരന്ന മുലപ്പാലും
താരാട്ടിലെ മധുരിമയും തേടിയണഞ്ഞോർമ്മകളാ-
യലിയുന്നീ മണ്ണിൽ ...
ഞാനെങ്ങും പോയില്ലാ
ഈക്കൈക്കനകം കൊണ്ടു നിറഞ്ഞില്ലാ, -
ഒരു ദിക്കു ജയിച്ചില്ലാ ,-
എണ്ണച്ചായത്തിൽ മുഖച്ഛായ പകർന്നില്ലാ,-
ഓരോ ചൊട്ടയി-
ലിളനീർക്കുടമായില്ലാ , എങ്കിലുമീത്തറവാട്ടുമഹത്വത്തിൻ
കോലായിലിരുന്നു മനോരാജ്യം കാണുമ്പോൾ
ഇല്ലാത്ത വലിപ്പം വെക്കുന്നു .
ഇത്തറവാടിതു വിൽക്കാൻ
ഞാനല്ലാതില്ലവകാശികൾ ,
അഥവാ ഞാനൊന്നു നിനച്ചാലീ-
ത്തറവാട്ടുവലിപ്പവുമിതിലെ-
പാരമ്പര്യമഹത്വവുമെല്ലാ-
മെന്റെ കൊതുമ്പിൻതോണിയിലാക്കി-
പ്പമ്പയിലാഴങ്ങളിൽ മുക്കിത്താഴ്ത്താം .
അങ്ങനെയൊരു തലമുറയുടെ
മായാത്ത മഹാമാന്ത്രികവൈഭവ-
മൊന്നാകെ നശിപ്പിക്കാൻ
എന്തവകാശമെനിക്കെന്നു നിനയ്ക്കുമ്പോൾ ,
എന്റെ മനസ്സിൻ കന്നിക്കോണിൽ
സർപ്പക്കാവിൽ
പുത്തൻതത്ത മൊഴിഞ്ഞു :
“ വിൽക്കാനുണ്ടിവിടം .
ചീർത്ത പഴഞ്ചൻ മാമൂലുകളുടെ
മാറാലകൾ തൂത്തു വെടിപ്പാക്കാൻ
വീടു തുറന്നപ്പോൾ
വന്നൊരുവൻ മണ്ണിനു വിലപേശാൻ ,
പഴമയ്ക്ക് വലിപ്പം കണ്ടിട്ടോ -
പഴമയൊഴിക്കാനാരോടെങ്കിലു-
മച്ചാരം കൊണ്ടിട്ടോ ,
രണ്ടാകിലുമെന്റെ കുടുംബമഹത്വത്തിൻ
ഭാരം താങ്ങാൻ
എന്നെപ്പോലെ വരത്തനൊരുത്ത -
ന്നെങ്ങനെയൊക്കും ?
അവനീ നല്ല തടിക്കോളുള്ള
കഴുക്കോലുകളുത്തരവും തൂണുകളും
മേൽക്കൂടും കൂടെ നശിപ്പിച്ചിട്ടിവിടെ
ക്കല്ലും കട്ടിക്കുമ്മായവുമാ-
യൊപ്പിച്ച മുഖശ്രീയില്ലാത്തൊരു
വീടുണ്ടാക്കും .
മണിമാളികമുകളിലെ-
യെണ്ണച്ചായച്ചിത്രങ്ങളടുക്കിക്കെട്ടി-
ക്കച്ചിരിപിച്ചിരിയാക്കി , -
ക്കാലത്തിൻ വികൃതിത്തം
നേരത്തേ കയ്യാളും .
അല്ലെങ്കിൽത്തന്നേ
ഞാനീത്തറവാടിതു വിൽക്കാതെയിരുന്നാ-
ലെന്തുവരാൻ ?
പട്ടിണിയിട്ടു കിടക്കും നെല്ലറയും തേങ്ങാക്കൂടും ,
വിത്തുവിതയ്ക്കാനിടമേകാതെ
കരുത്തായ്ക്കളകയറിയ
പാടനിലങ്ങളു-
മെന്റെ വളക്കൂറുള്ള വിചാരങ്ങളു-
മൊക്കെയുമീ നാടിൻ
മക്കൾക്കു പകുത്തു കൊടുക്കാം .....
ഈ വീടിതു നാട്ടാരുടെ വീടാക്കാം ....
ഇങ്ങനെ സാമൂഹ്യമനുഷ്യൻ
നിന്നു വിജ്യംഭിക്കുമ്പോൾ ,
എന്റെ മനസ്സിൻ കന്നിക്കോണിൽ
സർപ്പക്കാവിൽ പുത്തൻതത്ത മൊഴിഞ്ഞു :
“ വിൽക്കാനുണ്ടിവിടം .”
ഞാനില്ലാതായാലെന്റേതെന്നില്ലല്ലൊ .
ഞാനേയെന്റേതല്ലെന്നു നിനച്ചാൽ-
പ്പിന്നെയെനിക്കെങ്ങനെയീ
മണ്ണിനെ വിൽക്കാൻ കഴിയും !
സ്വൈരമൊഴിഞ്ഞു തളർന്നോ-
രെന്റെ മനസ്സിൻ കന്നിക്കോണിൽ
സർപ്പക്കാവിൽപാർക്കും
പുത്തൻതത്തെയ്ക്കിങ്ങനെയൊരു
പുത്തൻപാഠം ഞാനുരുവിട്ടു കൊടുത്തു :
“ വിൽക്കുന്നില്ലിവിടം . ”
എന്റെ കഥാകഥനത്തിലെ
നിമ്ഗ വഴിതിരികെപ്പോരുമ്പോൾ
എന്റെ കൊതുമ്പുംവള്ളത്തിൽ
പഴമയിൽനിന്നു കൊഴിഞ്ഞ കുറേ-
സ്വപ്നങ്ങൾ തളർന്നു കിടക്കുന്നു . ( 03-08-1986 )
